door Jonas Van de Moortel

Boektrailer

Buitengewone Gebeurtenissen

Oscar Cook – deel 1

Ik ben 13 en woon in een bejaardenhuis. Belachelijk, dat dacht ik aanvankelijk ook, maar er veranderde veel, heel veel. Ik kan u niet zomaar in één, twee, drie uitleggen wat er allemaal is gebeurd.

Toch misschien nog even het volgende. Om u te waarschuwen. De gemiddelde leeftijd van de mensen met wie ik onder hetzelfde dak woon is tachtig. Het gebouw is tot de nok gevuld met scheten en scheldwoorden, kommer en kwel. Maar ook met vrolijkheid en vriendschap. Ik heb het zelf ondervonden.

Publicatiedatum: 16 maart 2017

Uitgeverij: Pelckmans (Voorheen: Van Halewyck)
 Illustratie cover: Isabel Bouttens

OscarCook-deel1-Buitengewone-Gebeurtenissen-Vera-Van-Renterghem.jpg

Het Verhaal

De oud-militair Karel, professor Otto en het aardige besje Lise zijn mijn vrienden geworden. Zonder hen zat mijn vader wellicht nog steeds in de gevangenis. Of wist ik niet wat er met mijn moeder was gebeurd toen ze vijf jaar geleden in mysterieuze omstandigheden stierf. Of had ik nooit geweten hoe moedig een mens kan zijn. Of had ik nooit beseft hoe hecht mijn vriendschap met Stiene is (of hoe moet ik het noemen…). Of had ik nooit geloofd dat er bovenmenselijke krachten zijn.

Ik zal zwijgen, ik kan u beter niet overdonderen.

OscarCook-VeraVanRenterghem-Knipsel7_edi

De Pers over Oscar Cook

Fijn boek om te lezen over bijzondere vriendschappen en een uitdagende zoektocht. De buitengewone, magische, gebeurtenissen passen goed in het verhaal, niet geforceerd en verdere verklaringen zijn niet nodig doordat je meeleeft met de personages die er simpelweg gewoon in mee gaan.
Recensie van Nicky bij Goodreads. Uit: https://www.goodreads.com/review

Oscar Cook. Buitengewone gebeurtenissen is het eerste deel van een trilogie. Oscar en zijn tachtigjarige vrienden stelen meteen je hart. Het verhaal is super spannend. Je blijft lezen tot het einde. Op naar de volgende boeken dus. Want net als Oscar wil je natuurlijk weten wat er met zijn mama gebeurde. In haar kantoor hing deze spreuk: ‘Het is beter de deur te openen dan naar het slot te staren’. Nog even geduld; binnenkort kan je het tweede boek openen.
Uit: www.lees-wijzer.be/jongeren

‘Oscar Cook: Buitengewone gebeurtenissen’ is een heerlijk boek van Vera Van Renterghem, die eerder de boeken ‘Giftig’, ‘Rood’, ‘Coke’ en ‘Vrijdag is de Hel is minder heet’ voor Young Adults schreef. ‘Oscar Cook: Buitengewone gebeurtenissen’ is een boek met de nodige dosis humor over een jongen die probeert uit te zoeken wie zijn moeder en vader echt (geweest) zijn. Een van de centrale thema’s van het boek betreft de wonderbaarlijke band tussen verschillende generaties. In het boek wordt de verbondenheid tussen ouderen en jongeren op een positieve wijze in het daglicht gezet. Vera Van Renterghem heeft het verhaal zo opgebouwd dat je je geen enkel moment verveelt en als lezer ben je al snel in de ban van de avonturen van Oscar. ‘Oscar Cook: Buitengewone gebeurtenissen’ is dan ook een uitstekend boek dat je het liefst in een ruk wilt uitlezen!
Uit: boekenkast.jimdo.com/boekrecensie

Een score voor het boek van 5 op 5 van de bekende Nederlandse blog Coolesuggesties. 

Uit: www.coolesuggesties.nl

Hij komt terecht in het kasteel van de graaf en kan door dit magische gebeuren verleden met heden verbinden in een verhaal van een zoektocht, dat op knappe wijze in meerdere lagen verteld wordt. Uiteindelijk vallen alle puzzelstukjes samen, behalve een paar losse eindjes, die mogelijk in een vervolg worden beantwoord. Spannend, fantasierijk leesboek, met een originele setting. Zeer geschikt voor de schoolbibliotheek.

 Uit: NBD Biblion, Mart Seerden. zoeken.bibliotheek.be

Het is echt een origineel verhaal dat je in sneltempo verslindt. De korte hoofdstukken en de duidelijke verhaallijn zorgen er voor dat er ook steeds wat gebeurt in het verhaal. Een aanrader!
Uit: perfectimperfect.wordpress.com

OscarCook-VeraVanRenterghem-Knipsel_edit

Citaten uit Buitengewone Gebeurtenissen

Zuster Mathilde buigt voorover en blaast een lange kaars uit. Vanonder haar gewaad verschijnen dunne enkels in witte nylonkousen. Knokige benen, hoogstwaarschijnlijk harig. Ze vervangt de lange kaars door een stompje en legt hem terug in het bakje waaraan een briefje met de prijs per stuk hangt. Het wordt me met de dag duidelijker waarom ik geen heilige boontjes lust.

‘Wacht, wacht, wacht’, roept Otto. ‘Beweer je nu ook nog dat er geesten en magische dinges, weet ik veel, in het oerwoud rond je kop vlogen? Komaan, vriend, waar is je gezond verstand gebleven?

‘Wist u, mon ami, dat Oscar draagt zwarte schoenen?’ ‘Het spijt me, ik ken geen Oscar en op schoenen let ik niet, mijnheer de graaf. Met de beste wil van de wereld, ik weet niet waarover u het heeft.’ ‘U kunt alvast gaan naar beneden, naar Fumoir. Ik nog quelque chose te doen.’ Ik draag zwarte schoenen en met een blik naar beneden ontdek ik dat de toppen ervan uit het gordijn steken. Mijn hart hoest.

Ik word met een duizelingwekkende snelheid door de lucht geslingerd en beland in een kosmos waar het einde begint en het begin eindigt. Ik doorkruis een universum waarvan ik niets begrijp. De snelheid waarmee ik me verplaats, is zo groot dat ik mijn kleren, mijn lichaam, mijn gedachten, alles wat me afremt, moet achterlaten. Het licht van de sterren schijnt door me heen. Geen schaduw, niets. Alleen onbestemde kleuren vergezellen me, ze dragen een milde geur en neuriën melodietjes. Ze vermengen zich in ontelbaar nieuwe combinaties, als letters in boeken. Ze zingen en vertellen verhalen waarvan ik weet dat ik ze me nooit zal herinneren.

Angst afschudden is voor mij veel moeilijker dan een beetje meer volwassen worden. Zal het me ooit lukken? Ik zou er een arm of een been voor overhebben. Angst is als een vreemd wezen dat me ’s morgens wekt en ’s nachts naast mijn bed slaapt en in de tussentijd sakkert over elke beweging die ik maak. 

‘Bel me als je me nodig hebt’, zegt ze. Ze houdt haar handen op het stuur en kijkt me recht in de ogen. Ik probeer haar blik te ontwijken, maar het tegendeel gebeurt, alsof ik elk vlekje in haar ogen wil tellen.

Mijn papa, hoe zien zijn twee kanten eruit? Een open kant en een ingemetselde kant. Net als ik. Wat kunnen we goed zwijgen, wij tweetjes.