Ik werd als een halve tweeling en een dubbele geluksvogel geboren te Brugge.

 

Met twee oudere broers en twee zussen was ambiance in ons gezin voortdurend verzekerd.

 

Het schrijven was niet iets dat al z’n kop op stak tijdens mijn jeugdjaren. Lezen en veel fantaseren was wel heel belangrijk in mijn jong leventje.

 

Ik ging vaak naar de gemeentebibliotheek, alhoewel ik schrik had van de ongetrouwde, oude zussen die er de plak zwaaiden. Ze waren griezelig lelijk en dachten altijd dat de kinderen snot tussen de bladen van de boeken plakten.

 

Thuis speelden we vaak samen toneeltjes en ik koos meestal de rol van slechterik. Of dit iets over mij zegt, laat ik wijselijk in het midden.

 

Fantasie speelde me trouwens lang parten. Ik koos om archeologie te studeren omdat ik ervan droomde om farao’s uit de grond te scheppen of een antiek labyrint te ontdekken.

 

Eens aan de universiteit werd ik met de voeten op de grond gezet en heb ik hedendaagse geschiedenis gestudeerd.

 

Mijn eerste schrijfervaring liep ik op aan de universiteit. Als wetenschappelijke medewerker schreef ik er enkele geschiedenisboeken en artikels voor wetenschappelijke tijdschriften.

 

Terwijl ik heel ernstige boeken schreef, droomde ik vaak weg over groene draken met paarse stinkvoeten. Toen wist ik nog niet dat dit de schrijfmicrobe was die ervoor wou zorgen dat ik de wetenschappelijke taal ruilde voor verteltaal.

 

Maar dat liep nog niet zo’n vaart.

 

Ik huwde met Jan, die nog steeds mijn grootste vriend is, en we hebben samen drie heerlijke jongens. We gingen wonen in Oud-Heverlee en ik veranderde enkele keren van job.

 

We wonen nog steeds in hetzelfde huis aan de rand van het bos. Het huis vult zich steeds meer en meer met kinderen die onze jongens met zich mee slepen en het aantal decibels valt niet meer te meten.

 

Enkele jaren geleden kreeg ik steeds meer eigenaardige symptomen. Ik begon lyrische boodschappenlijstjes te maken en telefoongesprekken in rijm te voeren. Met plezier maakte ik de opstellen van mijn jongens.

 

Aanvankelijk vonden ze het leuk, maar later wilden ze hun opstel liever zelf maken. Zij kregen minder punten en ik meer tijd om zelf een boek te schrijven.

 

En dan begon het.