Signeren op de boekenbeurs
‘t was weer fijn! De boeken ‘Giftig!’, ‘Coke’, ‘Rood’ en ‘Vrijdag is de hel minder heet’ kregen tot mijn verrassing allemaal een plekje...
top of page
Vrijdag is de hel
minder heet
Een boek over opkomen voor jezelf.
Dit gevoelige thema wordt genuanceerd gebracht.
Het verhaal is nagelezen door een islamologe die aan de KU Leuven sessies geeft over de uitdagingen van de multiculturele samenleving.
Uitgeverij: Clavis
Het Verhaal
Sajid en zijn zus Thara proberen elk hun evenwicht te vinden tussen twee culturen.
Het leven is voor hen een optelsom van geheimen. Als Thara beslist haar eigen keuzes te maken en niet te zwichten voor de regels van haar vader, moet ze vluchten.
Kan Sajid de eer van de familie redden?
Sajid en Thara komen in een spiraal van gebeurtenissen terecht.
Wie is de man in het huis naast het kerkhof?
Wat schuilt er achter de lach van de clown?
En wat doe je met een wapen onder het bed?
De pers over Vrijdag is de hel minder heet
Een aanrader voor elke jongere in onze multiculturele samenleving.
‘Wat het boek echter, voor mij, het sterkst maakte, was de manier waarop de twee hoofdrolspelers zijn neergezet: Als normale tieners, die net als hun leeftijdsgenootjes vechten met de wensen van hun ouders, de vrijheden van hun vrienden en de wensen die ze zelf hebben aangaande hun toekomst.
Uit: www.hebban.nl/recensies/annannette.
Recensie van Annanette (1 dec 2018)
“Een aanrader voor elke jongere in onze multiculturele samenleving.”
Uit: Pluizer, juli 2014, Hilde Ureel
“Ik heb het boek heel graag gelezen, het was een super interessant boek en ik zou hem aan iedereen op deze wereld willen aanraden.
Dank u wel!”
Uit: De boekensite Ouders en Onderwijs, Taniya Shafie uit de Leefschool ‘De oogappel’ te Gent.
“We lezen het verhaal afwisselend vanuit het perspectief van Sajid en Thara. Het verhaal is in een prettige schrijfstijl en met vaart geschreven en laat zich dan ook vlot lezen. Vanaf het begin word ik meegenomen in het verhaal en laat deze me niet meer los.”
Uit: The Book Girl, mei 2014.
“Een heftig, aangrijpend verhaal dat wisselend vanuit het perspectief van Sajid en Thara wordt beschreven. Daardoor krijg je als lezer de mogelijkheid je in beide jongeren te verplaatsen. Ze worstelen allebei met het feit dat ze hun islamitische achtergrond niet willen verloochenen, maar dat ze ook mee willen doen met het leven in Brussel.”
“De auteur neemt de lezer op meeslepende wijze mee in de levens van deze twee jongeren. De spanning in het verhaal wordt opgebouwd, met een climax tot gevolg.”
Uit: NBD Biblion, mei 2014, Leny Verhoeven
“Vrijdag is de hel minder heet dwingt je tot nadenken over culturele diversiteit, integratie en conflict.”
Uit: Exit Magazine, mei 2014, Luc Fossaert
“Steeds opnieuw worden de personages en de lezers van dit boek uitgedaagd om zelf hun mening te vormen over heel diverse zaken zoals het recht om eigen keuzen te maken, stelen uit noodzaak, blindelings gehoorzamen , groepsdruk… ”
“Vrijdag is de hel minder heet dwingt je tot nadenken over culturele diversiteit, integratie en conflict.”
Uit: Lees-Wijzer, mei 2014
“Er steekt vaart in het verhaal en de onverwachte wendingen verrassen de lezer. De personages bewegen zich in verschillende milieus en telkens weet de auteur de sfeer van de plek levendig op te roepen: de drukte van Istanbul, het Brusselse theehuis, de moskee, de kerk waar Thara even schuilt, het vluchthuis waar Sajid en Jack een klusje opknappen, de caravans op het circusterrein. Turkse namen en gerechten en goed gekozen details zoals de tegels, de massage in het badhuis, de nieuwe kaftan van Kardal versterken het realistisch beeld.”
Uit: Kerknet, april 2014, Rita Ghesquière
“Vera Van Renterghem is met drie geprezen titels over heel uiteenlopende thema’s geen debutante meer. Een moeilijk thema op een genuanceerde en vlotte wijze vertellen lijkt wel haar handelsmerk. In dit boek is het niet anders, het verhaal gaat over een moslimfamilie in België, waarbij broer en zus moeten samenwerken om twee -op het eerste zicht- tegenstrijdige culturen met mekaar te verzoenen.”
“Kortom ‘Vrijdag is de hel minder heet’ is een boek dat niet alleen leest als een trein, maar je ook kennis laat maken met een cultuur die de onze niet is. Maar bovenal is het een verhaal over iets heel universeel: de liefde van de broer voor zijn zus.”
Uit:Magazine MijnLeuven, mei 2014, Matthias Strauven
“Doordat het boek zo realistisch leek, had ik soms het idee dat ik vanaf een afstandje zat te kijken naar Thara en Sajid. Je wordt helemaal meegesleurd in de gebeurtenissen die zich rap opvolgen. Het is boek is kort en krachtig waardoor er veel spanning in zit.”
“De beschrijvingen in dit boek vond ik erg leuk. Soms zaten er zinnen in die ik zo mooi vond dat ik ze heb opgeschreven. Van die poëtische zinnen. Alleen de titel al is noemenswaardig.”
“Ik ga het boek nog een keer lezen. Ik vond het namelijk een schitterend boek. De verschillende scènes uit het boek zijn me erg bijgebleven.”
Uit: Blog Laura’s book journal, 23 april 2014.
laurasbookjournal.wordpress.com (privé link)
“‘Vrijdag is de hel minder heet’ is een prachtige jeugdroman over vriendschap en cultuurverschillen, een meeslepend verhaal dat je doet nadenken.”
“Vera Van Renterghem heeft met ‘Vrijdag is de hel minder heet’ opnieuw een pareltje afgeleverd. Een verhaal zo uit het leven gegrepen.”
boekenkast.jimdo.com/recensie-vrijdag-is-de-hel-minder-heet-vera-van-renterghem
Citaten uit Vrijdag is de hel minder heet
Ze liep naar buiten. In de verte hoorde ze het kraaien van een haan.
Het deed haar denken aan een verhaal dat haar moeder ooit verteld had, over een Iranees meisje
‘Mam, het klinkt alsof liefde niet meer is dan een slingerplant die tegen wil en dank in je armen wordt geduwd en die je dan maar water geeft omdat het niet anders kan! De meeste meisjes denken er anders over. We beslissen zelf wel met wie we willen trouwen. Ik voel iets voor Jacobus, maar ik weet nog niet wat het wordt. Ik mag toch vrij denken en twijfelen en liefhebben en niet meer liefhebben zoveel als ik zelf wil!’
‘Zou je alles doen wat je vader je vraagt?’ begon Sajid.
‘Natuurlijk, wat een stomme vraag!’ Zijn gezicht was een landkaart zonder omwegen. ‘Je moet altijd doen wat je vader van je verwacht.’
Terwijl Sajid wezenloos naar de uitgang staarde, fluisterde hij: ‘Moet ik ook gehoorzamen als hij me vraagt iemand te vermoorden?’
Is het erger om te leven als een moordenaar dan te sterven als een hoer? Sajid vroeg het zich af. Hij moest vader gehoorzamen, maar twijfelde. Was het Allah die zijn geweten wakker schudde? Dezelfde God die zijn vader woest had gemaakt?
Ze sprong van de stoel, greep de gsm en rende het café uit. Zonder omkijken liep ze zigzaggend door de straten tot ze niet meer kon. Hijgend leunde ze tegen de gevel van een nachtwinkel, maar bang voor het neonlicht boven haar hoofd strompelde ze verder tot ze zich kon verstoppen in het donkere portaal van een onbewoond herenhuis. Terwijl ze de knoopjes van haar truitje weer dicht deed, drong de ironie van de situatie tot haar door. Ze had zich als een hoer voorgedaan. En dat zou nooit gebeurd zijn als vader haar niet valselijk had beschuldigd een hoer te zijn.
Ze liep naar buiten. In de verte hoorde ze het kraaien van een haan. Het deed haar denken aan een verhaal dat haar moeder ooit verteld had, over een Iranees meisje dat door haar vader werd vermoord. Eerwraak. Het meisje werd achter in de tuin begraven. De dag nadien werden op die plek hanengevechten gehouden, zoals elke eerste maandag van de maand. Alsof er niets was gebeurd. Het Iranese meisje, balanceerde ze nu tussen hemel en hel? Was het zoveel erger dan hier op die verdomde wereldbol je evenwicht proberen te vinden tussen twee werelden?
‘Het is allemaal de schuld van de moffen. Ik heb de Tweede Wereldoorlog meegemaakt, kereltje.’ Hij keek Sajid aan met ogen die eisten dat hij zou luisteren. ‘Ze hebben me gevangen gezet, uitgehongerd, verrot geslagen, in Dachau, een vernietigingskamp voor Joden. En ik ben niet eens een Jood.’ Zijn gezicht betrok. ‘Je kon voor de meest onwaarschijnlijke redenen naar een concentratiekamp worden gedeporteerd. Ik werd opgepakt, samen met de rest van mijn voetbalploeg, omdat we het Duitse elftal in de pan hadden gehakt. De hufters konden niet tegen hun verlies.’
Ook toen ze ontdekte dat Kardal hun huis in de lokale krant te koop had gezet en ze tientallen huizenjagers moest wegsturen, bleef ze vriendelijk. ‘Ooit,’ zei ze toen, ‘zullen we in dezelfde hemel wonen. De hemel is van iedereen en van niemand. Niet te koop, geen huisregels, geen wetten. En dan komt alles goed.’
Ze vluchtte de woonwagen uit, met haar handen over haar oren. Ze wilde niet horen wat Jacobus riep. Een clown verstopt zich achter een lach, dacht ze. En vader? En Kardal? En moeder? En Sajid? Achter een traan? Zelfs dat wist ze niet.
Nieuwtjes over: Vrijdag is de hel minder heet
bottom of page